คุณมีความสุขกับการใช้เงินไหม? โดยเฉพาะเงินจากเครดิต ผมคนหนึ่งละที่รื่นรมย์กับภาวะเหล่านั้น ลองจินตนาการถึงบัตรเครดิตเต็มกระเป๋า นับได้ร่วม 10 ใบ วงเงินรวมกันไม่ต่ำกว่า 4-5 แสนบาท
อยากได้อะไรรูดไปเลยไม่ต้องคิด อู้ฟู่มาก เป็นเจ้ามือในการสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ไปเที่ยวไหนไปกัน ทั้งในและต่างประเทศ มีของใช้ฟุ่มเฟือยเต็มบ้าน หวังยกระดับตัวเองให้ดูแจ๋วในสังคม ดำเนินชีวิตแบบนั้นหลายปี โดยที่หารู้ไม่ว่าหายนะกำลังคืบคลานเข้ามาอย่างไม่รู้ตัว
...
ย้อนกลับไปเกือบ 10 ปีก่อน เด็กหนุ่มจากต่างจังหวัดผู้มุ่งมั่นใช้ชีวิตในเมืองกรุง ด้วยอุดมคติที่อยากสร้างตัวตนให้เป็นที่ยอมรับ พอเรียนจบปริญญาตรี หอบวุฒิการศึกษาเข้าสมัครงาน เงินเดือนช่วงแรกน้อยนิด หมื่นต้น ๆ แต่พออยู่ได้ มีกิน มีเก็บ ส่งให้ผู้ปกครองใช้จ่าย
ดำเนินชีวิตมนุษย์เงินเดือนไปได้ 2-3 ปี เงินเดือนเริ่มทะลุ 15,000 บาท มีเงินเก็บพอสมควร จากเช่าอพาร์ตเมนต์อยู่ เริ่มอยากมีบ้านเป็นของตัวเอง
นั่นเป็นที่มาของหนี้ก้อนแรกในชีวิต เงินเดือน 15,000 ซื้อบ้านราคาหลังละ 1.8 ล้านบาท แบงก์ปล่อยกู้ให้เพิ่มตกแต่งอีก 2 แสนบาท รวมหนี้ 2 ล้านบาท
ช่วง 3 ปีแรกเงื่อนไขผ่อนเดือนละ 8,000 กว่าบาท ตอนนั้นคิดว่าไม่มีปัญหา ผ่อนได้สบายมาก พอมีบ้าน เริ่มอยากมีรถ ดาวน์มอเตอร์ไซด์ด้วยระบบเงินผ่อนมาอีก
ส่วนราคาร่วม 50,000 บาท ผ่อนเดือนละ 3,000 บาท เป็นเวลา 2 ปีที่นี้ครบ มีบ้าน มีรถ เป็นของตัวเอง โดยที่มีเงินเดือนราว 15,000 บาท เท่ากับมีรายจ่ายผูกมัดต่อเดือน 11,000 บาท เงินที่เหลือ 4,000 บาท ต้องจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เน็ต รวม ๆ แล้วน่าจะหมดพอดีสำหรับเงินเดือน คุณคิดว่าผมเอาเงินที่ไหนกินข้าว ?
ตอนนั้นผมยังรู้สึกอยู่ได้แบบคล่องตัว มีเงินเหลือใช้ ทั้ง ๆ ที่เงินเดือนหมดไปแล้วกับรายจ่ายข้างต้น อ้อ...ลืมไป เรามีเงินที่แบงก์ปล่อยเพิ่มมาให้อีก 2 แสนบาทสำหรับตกแต่งบ้านนี่นา เท่ากับยังมีเงินสด ซึ่งเงินก้อนนั้นหากนำไปใช้ตกแต่งบ้านเพิ่มเติม ซื้อของใช้ที่บ้านหลังหนึ่งควรมี เงินสดดังกล่าวน่าจะหมดเกลี้ยง สภาพคล่องจะหดหาย
เอาไงดี ?
ทำบัตรเครดิตสิครับ ผ่อน 0% ได้นี่พวกของใช้ในบ้าน จำได้ไม่เคยลืม บัตรเครดิตใบแรกให้วงเงินมา 18,000 บาท เนื่องจากฐานเครดิตยังเพิ่งเริ่มต้น ประกอบกับเงินเดือนไม่มากมาย แบงก์จึงปล่อยวงเงินให้เพียงเท่านั้น ไม่พอสิ เพราะเครื่องใช้ไฟฟ้าต่าง ๆ ราคาค่อนข้างสูง แถมตัวเราเองยังเป็นพวกหัวสูง รสนิยมดี ต้องแบรนด์ชั้นนำเท่านั้น
ทำเพิ่มสิ จาก 1 ใบ เป็น 2 ใบ เป็น 3 ใบ ทำไปเรื่อย ๆ จนครบกับจำนวนของที่ต้องการเชื่อไหมว่าค่างวดบัตรเครดิตที่ต้องผ่อน 0% ช่วงพีก ๆ เดือนหนึ่งต้องจ่ายหนี้รวมเกิน 50,000 บาท
เงินเดือนตัดไปเลย เพราะบ้าน-รถ-สาธารณูปโภค เอาไปหมดแล้ว ต้องใช้เงินสด 2 แสนบาทนั่นแหล่ะจ่าย ลืมนึกไปว่า เงินก้อนนั้นจะรองรับได้เต็มที่แค่ 4 เดือน แต่การผ่อนสินค้าขั้นต่ำก็ต้องมี 6 เดือนขึ้นไป
จนเข้าเดือนที่ 5 สภาพคล่องเริ่มพัง ไม่มีเงินสดเพียงพอจ่ายภาระหนี้ในแต่ละเดือน
ทำไงดี ?
บัตรกดเงินสดสิครับ ผ่อนขั้นต่ำได้ ดอกเบี้ย 27% ต่อปีช่างหัวมัน เอามาหมุนจ่ายบัตรเครดิตไปให้ครบรอบผ่อนก่อน ลองคิดดูสิ เลือกผ่อน 0% แทนที่จะซื้อจากเงินสดเท่าที่มี เพราะคิดว่าไม่เสียดอกเบี้ย แต่สุดท้ายก็ต้องเสียดอกเบี้ยจากบัตรกดเงินสด เพื่อไปจ่ายหนี้ที่ไม่ต้องเสียดอกเบี้ย ย้อนแย้งสุด ๆ
จนวันที่ภาระ 0% หมด นึกกระหยิ่มใจว่า โล่งแล้ว สบายแล้ว สภาพคล่องกลับมาแล้ว ประกอบกับมีรายได้พิเศษเพิ่มจากงานอื่นเข้ามาด้วย ประมาณเดือนละ 20,000 บาท จึงมโนเอาเองว่า เรามีอิสรภาพทางการเงินแล้ว มีเงินเพิ่ม มีของที่ต้องการ มีบ้าน มีรถ บัตรเงินสดที่กดมาแหลกลาญร่วมแสนบาทจากหลาย ๆ ใบ จ่ายขั้นต่ำได้ ยาว ๆ ไม่มีปัญหา
แม้ขั้นต่ำดังกล่าว แทบจะไม่ได้ลดเงินต้นเลย แต่ก็ช่างมันฉันไม่แคร์ มาถึงตรงนี้ เงินเดือนงานหลัก+งานพิเศษ รวมแล้วประมาณ 35,000 บาท และเพิ่มขึ้นทุกปีอย่างน้อย 10% ต่อปียังคิดเองเออเองว่า เป็นคนหาเงินเก่ง มีเงินพอใช้สบาย ๆ แต่ลืมพิจารณาในรายละเอียดว่า
1.ไม่มีเงินเก็บเลยตั้งแต่มีบ้าน
2.เวลาพักผ่อนน้อยลงเพราะต้องทำงานนอกเพิ่มตอนกลางคืน
3.ภาระรายจ่ายจำนวนมากจากหนี้บ้าน-รถ-สาธารณูปโภคไม่ต่ำกว่า 15,000 บาทต่อเดือน และมีหนี้บัตรเงินสดขั้นต่ำรวมกันเกือบ 10,000 บาทต่อเดือน
แม้หักลบกลบกันแล้วจะเหลือเงินใช้ราว 10,000 บาทต่อเดือน ซึ่งก็น่าจะพอใช้สบาย ๆ แต่เนื่องจากเป็นมนุษย์กิเลสหนา ยิ่งมีเยอะยิ่งใช้เยอะ แถมยังมีตรรกะพัง ๆ ประดับอีโก้ของตัวเองที่ว่า "ชีวิตเราใช้ซะ พรุ่งนี้เป็นเรื่องของพรุ่งนี้"
การดำเนินชีวิตยังเป็นไปอย่างฟุ่มเฟือย กินเที่ยว ใช้จ่ายประหนึ่งลูกเจ้าสัว รูดบัตรเครดิตเป็นว่าเล่น ทีนี้ไม่ใช่ผ่อน 0% ละ แต่เป็นการรูดเพื่อใช้จ่ายชีวิตประจำวัน พอครบรอบบิลก็จ่ายขั้นต่ำเอา ใช้ชีวิตแบบนั้นร่วมปี จนวันหนึ่งวงเงินบัตรทยอยเต็มทีละใบ ยอดการจ่ายขั้นต่ำต่อเดือนพอกพูน
จำได้ว่าสูงสุดขั้นต่ำต่อเดือนที่ต้องจ่ายเกิน 30,000 บาท เพราะมีบัตรเครดิตร่วม 10 ใบ บัตรกดเงินสดอีก 4-5 ใบ แต่รายรับรวม 35,000 บาท เท่ากับยอดภาระหนี้ต่อเดือนอย่างน้อย 45,000 บาท เพราะมีหนี้บ้าน-รถ-สาธารณูปโภคกว่า 15,000 บาทต่อเดือน
แต่ด้วยความหัวหมอ กลับแก้ปัญหาด้วยกลเม็ดทำบัตรเงินสดเพิ่ม แล้วหมุนเงินจากบัตรหนึ่งเพื่อไปจ่ายบัตรหนึ่งเป็นลูกโซ่ไปจนครบทั้งหมดรู้ตัวอีกทีหนี้ท่วมหัว สภาพคล่องเริ่มขัดสน หางานพิเศษทำเพิ่ม เวลาพักผ่อนไม่เพียงพอ ร่างกายเริ่มโทรม
...
จนได้พบกับพี่คนหนึ่ง เขาทักทายด้วยความห่วงใย ผมจึงเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้เขาฟัง เหมือนมีคนเขียนบทไว้แล้ว เพราะพี่คนนี้ดันเคยเป็นมนุษย์แบกหนี้เหมือนกันเปี๊ยบ !!!
เขาให้คำปรึกษาที่ยอดเยี่ยมเพื่อปลดเปลื้องภาระหนี้สินทั้งหมด นั่นคือ ...
"จ่ายไม่ไหวก็ไม่ต้องจ่าย เบี้ยวไปเลย"
"บ้านก็มีแล้ว รถก็มีแล้ว ไม่ต้องกู้อะไรแล้วใช่ไหม การเบี้ยวหนี้ในระบบเต็มที่ก็แค่ติดเครดิตบูโร" เขาประเคนเหตุผลสนับสนุนเชิงรุก
"เปลี่ยนเบอร์มือถือซะ หากเขาจะตามก็คงโทรไปที่ออฟฟิศหรือส่งเอกสารมารัว ๆ ไม่ต้องไปสนใจ" เขายังไม่หยุดโน้มน้าวผม
ผมตอบรับคำแนะนำอย่างไม่ลังเลใจ ผมหยุดพฤติกรรมการหมุนหนี้อันซ้ำซากในทันที ผมเปลี่ยนเบอร์มือถือ จังหวะดีที่ออฟฟิศผมก็ดันเปลี่ยนเบอร์ด้วย ไม่มีใครตาม มีเพียงเอกสารทวงหนี้แผ่นบาง ๆ ที่มาบ่อยครั้ง เมื่อได้รับผมยัดลงถังขยะโดยไม่แม้แต่จะเปิดอ่าน
สภาพคล่องทางการเงินกลับมา… ภาระหนี้ต่อเดือนเหลือเพียงบ้าน-รถ-สาธารณูปโภคราว 15,000 บาทต่อเดือนเท่านั้น เงินเดือนงานหลักเพิ่มขึ้นทะลุ 20,000 บาท
แม่เจ้า ! รวมกับงานพิเศษอีกราว 20,000 บาท ผมเหลือเงินใช้ถึง 25,000 บาท
"ช่วงนี้เก็บเงินไปเรื่อย ๆ นะ ราว 1-2 ปี เจ้าหนี้บัตรต่าง ๆ จะเริ่มฟ้อง แต่ไม่ต้องกังวล เพราะเขาจะใช้วิธีที่น่ารักมาก ขอคืนแค่เงินต้น หรือหากมีดอกเบี้ยก็นิดหน่อย เพื่อจบเรื่อง" พี่คนนั้นแนะนำเพิ่มเติม
ดีสิแบบนี้ ผมมีเงินเหลือใช้ต่อเดือนจำนวนมาก เก็บได้สบายอยู่แล้ว
คิดเล่น ๆ เก็บสักเดือนละ 10,000 บาท 1 ปีก็ได้ 1.2 แสนบาท หรือ 2 ปีก็ได้ตั้ง 2.4 แสนบาท วงเงินบัตรราวที่ประมาณ 4-5 แสนบาท ใช้เวลา 3-4 ปีก็คงเคลียร์หมด แถมเงินเก็บขนาดนั้นยังแบ่งไปลงทุนได้ด้วย "หุ้น" ไงผลตอบแทนดี เน้นซื้อหุ้นพื้นฐานดีปันผลสูง รอเวลาเจ้าหนี้ฟ้องก็คงมีเงินมากโขละ
เห็นไหมว่าผมเป็นนักมโนที่เก่งมาก เพราะความเป็นจริง...ผมยังใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายเหมือนเดิม แถมพอเริ่มเล่นหุ้น ดันไปเล่นหุ้นเก็งกำไร ขาดทุนเป็นประจำ ไม่มีเงินเก็บ
เวลาผ่านไปราวเกือบ 2 ปี เจ้าหนี้เริ่มฟ้อง หมายศาลเริ่มมาที่ทำงาน หากไม่จ่ายจะบังคับหักเงินเดือน ผมไม่ยอมให้หักเงินเดือน แก้ปัญหาด้วยการขอลาออกจากกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ ด้วยอายุงานได้เงินออกมากว่า 2 แสนบาท
นำไปชะระหนี้บัตรเครดิตได้เพียงครึ่งเดียว ใบที่เหลือตามมาอย่างต่อเนื่อง ของฟุ่มเฟือยที่ซื้อมาถูกทยอยขายเพื่อนำเงินไปชำระหนี้
ราคาตกจากตอนที่ซื้อตั้งแต่ 30-50% แต่ก็ต้องขาย จนแล้วจนรอดก็ยังใช้คืนหนี้ไม่หมด สุดท้ายต้องยอมให้หักเงินเดือน 30% ทุกเดือน แม้จะเหลือเพียงไม่กี่ราย แต่การคืนหนี้โดยการหักเงินเดือนต้องจ่ายเงินต้นพร้อมดอกเบี้ยทั้งหมด นั่นเท่ากับต้องถูกหักเงินไปอีกนานหลายปี เพราะยอดเงินบานปลายมากแล้วจากดอกเบี้ย
สุดท้ายต้องทำงานหนักเหมือนเดิม เพื่อหารายได้เสริมให้เพียงพอใช้จ่าย ถ้าหากฉุกเฉินก็ยังไม่รู้เลยจะใช้เงินจากไหน เพราะไม่มีเงินเก็บ นี่คือหนึ่งตัวอย่างของคนที่ไร้วินัยทางการเงิน ไม่มีการวางแผนล่วงหน้า สุดท้ายกลายเป็นคนที่ไร้อิสรภาพทางการเงิน
ไม่ต่างอะไรกับการ “ติดคุก”
ขอร้องล่ะครับ อย่าเป็นแบบผม
---------------------------------------
อย่าใช้เงินเพลิน จนเกินเยียวยา เริ่มต้นวางแผนการเงินเสียตั้งแต่วันนี้ เพื่ออนาคตที่ดีกว่า อิสรภาพทางการเงินรอคุณอยู่ไม่ไกล แอปพลิเคชัน “Lumpsum” ผู้ช่วยในการวางแผนทางการเงินจาก efin
ดาวน์โหลดติดตั้งแอปฯ Lumpsum ได้แล้วที่นี่
iOS
Android
23 พฤษภาคม 2562
